شاید برایتان جالب باشد که بدانید تقریبا همه مردم دنیا با خودشان حرف می‌زنند؛ بعضی بلند بلند و بعضی درونی و بدون صدا. بسیاری از افراد هنگامی که مچ خود را در حال حرف زدن با خود می‌گیرند، فکر می‌کنند دیوانه شده‌اند. بعضی می‌گویند اگر با خودت حرف بزنی دیوانه نیستی، اما اگر جواب خودت را بدهی دیوانه‌ای. اما واقعیت چیز دیگری است. تحقیقات نشان می‌دهند افرادی که با خودشان حرف می‌زنند و جواب خودشان را نیز می‌دهند احتمالا استرس کمتری را در طول روز تجربه می‌کنند و در عملکردشان بهره‌وری بیشتری دارند. با توجه به این تحقیقات می‌توان گفت اگر کسی با خودش حرف نزند احتمالا دیوانه است.
این نتایج از تحقیقاتی به دست آمده که با کلیک کردن روی این نوشته آبی رنگ می‌توانید به منبع آن دست پیدا کنید.
طی این تحقیقات انجام شده، عده‌ای از محققان گروهی از افراد را در دو مرحله آزمایش کردند. در مرحله اول از آن‌ها خواسته شد تا به چندین تصویر برای دقایقی نگاه کنند و در مرحله دوم از آن‌ها خواسته شد برخی از خاطرات شخصی و ناراحت‌کننده خود را به یاد آورند و در موردشان صحبت کنند. تعدادی از افراد در این گروه هنگام صحبت کردن از تجربه شخصی‌شان از ضمیر اول شخص (من) استفاده می‌کردند در حالیکه برخی دیگر از افراد از زبان فردی بیرونی درمورد تجربه خود صحبت می‌کردند. بعد از پایان آزمایش، محققان تاثیر استفاده از سوم شخص را بر نحوه ارتباط برقرار کردن با هیجانات روی مغز این افراد اندازه‌گیری کردند. هنگام بررسی نتایج محققان دریافتند گروهی که هنگام صحبت درمورد خود از ضمیر سوم شخص استفاده می‌کنند و هنگام صحبت با خود، خود را یک فرد بیرونی خطاب قرار می‌دهند، در تنظیم و مدیریت احساسات و هیجانات خود موفق‌ترند. نظریه‌ای که پس از انجام این تحقیق و بررسی نتایج آن ارائه شد، این بود که «صحبت کردن با خود به عنوان سوم شخص (به گونه‌ای که انگار در حال صحبت با فرد دیگری هستیم) به ما کمک می‌کند تا فاصله‌ای روانشناختی بین رویدادها، تجربیات و خودمان ایجاد کنیم. این فاصله گذاری بین خود و رویدادهای بیرونی (self-distancing)، سبب می‌شود بتوانیم طغیان هیجانات ناشی از تجربیات خود را مهار کنیم.
حال این سوال پیش می‌آید که چگونه باید با خودمان صحبت کنیم؟
پاسخ اصلی این سوال این است: هرطور که دلتان می‌خواهد. همانطور که پیش‌تر گفته شد، ما با خود حرف می‌زنیم تا استرس‌مان را کاهش دهیم و حال بهتری داشته باشیم. پس برای اینکه با خودمان صحبت کنیم لازم نیست هیچ فشاری را متحمل شویم و نگران باشیم. هرطور که راحتید با خودتان صحبت کنید و سعی کنید به عنوان یک فرد بیرونی خود را مخاب قرار دهید. هنگام انجام کارهای مختلف روزمره به خودتان اطمینان دهید که می‌توانید آن کار را انجام دهید و به خودتان انگیزه دهید، می‌توانید برای مدیریت هیجاناتتان برای خود نقش یک مربی را داشته باشید و از خود سوال کنید، می‌توانید بعد از اینکه چیز جدیدی را یاد گرفتین برای خود زمان بگذارید و یک بار دیگر موضوع مورد نظر را برای خودتان مرور کنید، هنگام تجربه احساسات دشوار و شرایط سخت، همانطور که نیاز به همراهی و گفتگو با یک فرد بیرونی را دارید، می‌توانید با خود گفتگو کنید و خودتان را آرام کنید. همچنین هنگام هدف‌گذاری می‌توانید از خودتان سوال کنید و با خود گفتگو کنید تا بتوانید هدف‌های کوتاه‌مدت یا بلندمدت مناسبی را برای خود تعیین کنید. گفته شده که آلبرت انیشتین هم دائما در حال صحبت با خود بود و برخی جمله‌های تاکیدی را بارها برای خود تکرار می‌کرد.
برای آشنایی با نحوه صحیح هدف‌گذاری اینجا کلیک کنید.
با توجه به این مطلب بهتر است دیگر خود را به خاطر اینکه با خود حرف می‌زنید دیوانه خطاب نکنید و از سرزنش خود دست بردارید. با توجه به نتایج تحقیقات که در این مقاله جمع‌آوری شده است، کسانی که با خود حرف نمی‌زنند ممکن است دیوانه باشند، اما کسانی که با خود حرف می‌زنند از سلامت روان بیشتری برخوردارند!
مترجم: نغمه صیامی
