در بین کسانی که از آن‌ها خدمات مختلف دریافت می‌کنیم، کسانی که با سلامت ما سروکار دارند اهمیت بیشتری دارند. پیدا کردن یک رواندرمانگر خوب نیز بسیار مهم است. چرا که ما با هر کسی نمی توانیم «رابطه درمانی» برقرار کنیم.
می‌توان از طریق پرس و جو یا جستجو در اینترنت درمانگران خوب را پیدا کرد. اما تا حداقل یک جلسه به او مراجعه نکنیم و با او گفتگو نکنیم، نمی توانیم تشخیص دهیم که آیا او می‌تواند به ما کمک کند یا خیر. در زیر به ۹ نکته اشاره کردیم که در جلسات اول یا دوم به ما نشان می‌دهد که به فرد درستی مراجعه کرده‌ایم.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد کلینیک تخصصی روانشناسی پندار، اینجا کلیک کنید.
۱. یک رابطه درمانی خوب، «دوستانه» است، اما با رابطه دوستی تفاوت دارد. رواندرمانگر، دوست شما نیست و با شما وارد هیچ رابطه‌ای به جز مراجع و درمانگر نمی‌شود و فقط در اتاق درمان شما را می‌بیند. طبق اخلاق حرفه‌ای روانشناسی، یک درمانگر نباید حتی همسایه‌اش را، که رابطه خاصی با او دارد، به عنوان مراجع بپذیرد. هرگونه رابطه‌ای، غیر از رابطه درمانی هدفمند؛ اعم از رابطه عاطفی، مالی و غیره روند درمانی را مختل می‌کند. پس کسی که بخواهد با شما وارد روابطی مثل همکاری، شراکت، دوستی و غیره شود، دیگر نمی تواند درمانگر شما باشد.
۲. رواندرمانگر خوب می داند که از چه روش و رویکرد علمی مستندی استفاده می‌کند. درمانگر باید درمورد رویکردش به شما توضیح دهد (مثلاً روان‌تحلیلی، رفتار درمانی شناختی (CBT)، واقعیت‌درمانی و غیره) و از ابتدا مسیر درمان را طراحی کند و برای شما توضیح دهد که چند جلسه و با چه فواصلی برای درمان شما لازم است. برخی از درمانگران درمان‌های تلفیقی را به کار می‌برند، اما باید دقت کنید که علم و تجربه کافی برای این کار را داشته باشد و از او بخواهید درمورد رویکردش به شما توضیح دهد.
۳. یک درمانگر خوب شما را با توجه به ارزش‌ها و معیارهای خود قضاوت نمی‌کند. قضاوت، لزوما به زبان آورده نمی‌شود و از طرز نگاه و حالات چهره رواندرمانگر نیز نمایان می‌شود؛ مثلا اخم کردن، متعجب شدن یا پوزخند زدن. درمانگر خوب، در عین حال که فردی اخلاقگراست، اما معلم اخلاق نیست. درمانگر خوب شما را نصیحت نمی کند و با قضاوت‌های خود احساس گناه شما را بیشتر نمی‌کند. وظیفه درمانگر این است که در حل مسئله به شما کمک کند، نه اینکه از شما آدم بهتری بسازد.
۴. درمانگر خوب رازدار و قابل اعتماد است. حتی بهتر است که درمانگران در پرونده مراجع، جمله‌ای ننویسند که اگر کسی آن را دید، متوجه آن شود. درمانگران مجاز نیستند صحبت‌های مراجع خود را نزد هیچکس، حتی همسر یا پدر و مادر او بازگو کنند. درمانگری که مطلقا رازدار نباشد و اعتماد مراجع را، حتی از سر خیرخواهی، خدشه دار کند کارش را بلد نیست.
۵. درمانگر قرار نیست همیشه بعد از جلسه درمان حال شما را خوب کند. گاهی درمان دردناک است و بعد از بعضی جلسات، شما ممکن است مشوش‌تر باشید و بیشتر در فکر فرو بروید. این نشانه درمان بد نیست. درمان باید در درازمدت نتیجه‌بخش و مثبت باشد. اما به یاد داشته باشید که همیشه می‌توانید با درمانگرتان درمورد این موضوع صحبت کنید.
۶. روان‌درمانی اساسا فرایندی مبتنی بر حضور و گفتگو است. اخیرا بسیار دیده می‌شود که مشاوره با تلگرام و در فضای مجازی تبلیغ می‌شود. البته ممکن است برخی درمانگران، برای کسانی که به درمانگر مناسب دسترسی ندارد، حاضر به مشاوره تلفنی یا تماس تصویری شوند؛ اما این انتخاب مطلوب نیست. بهتر است تلاش کنید درمانگری را پیدا کنید که امکان داشتن جلسات حضوری با او را دارید.
۷. درمانگر خوب کسی است که به شما کمک می‌کند تا مستقل‌تر و قوی‌تر شوید. اگر در فرایند روان‌درمانی احساس می کنید که به درمانگر خود وابسته شده‌اید و او چاره‌ای برای این مساله ندارد یا حتی از آن استقبال می‌کند، بدانید که این فرایند مشکل دارد. درمانگر خوب از شما سوال می‌پرسد، شما را به فکر وامی‌دارد و شما را به خود وابسته نمی‌کند.
۸. رواندرمانگر خوب، گاهی اذعان می‌کند که سبک او پاسخگوی مسأله شما نبوده، اشتباهات خود را می‌پذیرد و وقت شما را تلف نمی‌کند. حتی ممکن است درمانگرتان از شما بخواهد دیگر به او مراجعه نکنید. البته یک درمانگر خوب هرگز شما را رها نمی‌کند؛ بلکه پیشنهاد می‌کند به درمانگر دیگری مراجعه کنید.
۹. و در نهایت درمانگر خوب کنار شما می‌نشیند، نه پشت میز طبابت یا مدیریت.
